Βιογραφικό
Η Σούζη Μακρή γεννήθηκε στη Πάφο. Φοίτησε στο Ε΄ Γυμνάσιο Λεμεσού και μετά την αποφοίτησή της μετέβη στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου σπούδασε Οικονομικά.
Ακολούθως, παρακολούθησε εξ αποστάσεως, για δύο χρόνια στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Ηνωμένου Βασιλείου, μαθήματα ψυχολογίας και παράλληλα άρχισε να εργάζεται ως εθελόντρια στον Αντιρευματικό Σύνδεσμο Κύπρου. Την επόμενη χρονιά εξελέγη Εκτελεστική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής. Από το 2016 μέχρι και σήμερα κατέχει το αξίωμα της Αντιπροέδρου.
Κατά τη διάρκεια της εθελοντικής της δράσης με τον ΑΣΚ, η Σούζη Μακρή έχει παρακολουθήσει αρκετά σεμινάρια και εργαστήρια στην Ευρώπη και έχει εκπαιδευτεί στην ενδυνάμωση και επιμόρφωση των ασθενών όσον αφορά στην αυτοδιαχείριση των χρόνιων ασθενειών. Επίσης έχει εκπαιδευτεί ως συνεργάτιδα ασθενής στην έρευνα και ανάπτυξη των φαρμάκων.
Εργογραφία
Ναι… Μπορώ (Εκδ. Αναζητήσεις, 2014)
Ζωής στιγμές (Εκδ. Αναζητήσεις, 2015)
Σε μιαν άλλη ζωή (Εκδ. Ηλ. Επιφανίου, 2018)
Δείγματα γραφής
Ξύπνησα μέσα στο όνειρο, μέσα στη μουσική. Περπάτησες μέσα στ’ όνειρό μου. Μοιράστηκες τη μουσική μου, τη χαρά, την αγάπη, το χρώμα μες στην ονειροπόλησή μου. Ζωντανή ονειροπόληση, νομίζω πως δεν κοιμόμουν τελικά. Όλα συνέβαιναν τόσο πραγματικά, πέρα από την ουτοπία. Το χρυσάνθεμο ήρθε να συμπληρώσει την «ονειροπόληση». Ολοζώντανο, πραγματικό, χρωματιστό, φωτεινό, αγαπησιάρικο, με μήνυμα αισιοδοξίας. Να μου φωνάζει πως τη ζωή πρέπει να τη γευτούμε, ν’ απολαύσουμε τη μυρωδιά της, τη χαρά, τη λύπη, τη συγκίνηση που κουβαλά. Να παρασυρθούμε στην αγάπη, να δώσουμε αφειδώλευτα, να ρουφήξουμε με βουλιμία ό,τι μας προσφέρεται. Ευχαριστώ, Πνεύμα του καλού, που με κάνεις να βλέπω τόσες ομορφιές που για χρόνια περνούσαν μπροστά μου χωρίς να τις κοιτάξω. Που όλα μου τα δίνεις χωρίς να ζητάς τίποτα. Που μου βγάζεις τα ωραιότερα συναισθήματα και μου μαθαίνεις να τα ζω. Ένα δώρο που λαμβάνω καθημερινά!
Πόσο, αλήθεια, μοιάζει με ζωγραφιά η γη μας! Όλα φαίνονται μικρά και ψεύτικα. Η θάλασσα φαίνεται ακίνητη, απέραντη, ατάραχη, γαλήνια και φιλική. Τα αυτοκίνητα σε κίνηση μοιάζουν με αυτά τα μικροσκοπικά που έχουν τα μικρά παιδιά για να παίζουν!
Πώς μπορείς να πάρεις σοβαρά αυτόν τον κόσμο; Πώς μπορείς να φοβάσαι, αφού όλα είναι μικρά και εύκολα να τα χειριστείς; Μπορείς να τα βάλεις στη χούφτα σου και σαν πιόνια να τα τοποθετήσεις όπου και όπως θέλεις. Έχεις τη δύναμη στα χέρια σου! Έτσι είναι και η ζωή και όλα τα θέματα που αντιμετωπίζεις. Αν τα δεις από ψηλά αποστασιοποιημένος, ως παρατηρητής, σου φαίνονται μικρά και ασήμαντα, απλά και διαχειρίσιμα.
Το σώμα αφήνεται να ξεκουραστεί, τα μάτια, όμως, παραμένουν ανοιχτά με το βλέμμα προς τα μέσα. Εκεί, μέσα στη σιωπή, στην ηρεμία της καλοκαιρινής φεγγαρένιας και θερμής νύχτας που κάνει τα όνειρα γλυκά και νοσταλγικά, αρχίζει ένα ταξίδι. Ταξίδι που το συνθέτουν αναμνήσεις, συναισθήματα και πρόσωπα ανθρώπων σημαντικών και αγαπημένων, που είτε ζουν πια σε άλλη διάσταση είτε έξω από τη ζωή μου κοντά, αλλά συνάμα μακριά. Ο καθένας και μια στιγμή, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία. Στιγμή συντροφική, ερωτική, φιλική, ακόμη και τυχαία∙ ένα συναπάντημα μέσα από συγκυρία της ζωής, μια λέξη παρηγοριάς σε χρόνο ανύποπτο, ένα άγγιγμα συμπαράστασης, μια κουβέντα μέσα στην ήσυχη νύχτα, ένα αγνάντεμα της θάλασσας, ένα μουσικό άκουσμα άλλης εποχής. Ακόμα και μια μοναχική στιγμή που με έκανε να ανακαλύψω πτυχές του.
