ΛΕΟΝΤΙΟΥ-ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΑΥΛΟΣ

Ο Παύλος Λεοντίου Ιωάννου Γεννήθηκε  το 1945 στο τουρκοκρατημένο  χωριό Άσσια  αλλά μεγάλωσε στη Λευκωσία όπου μεταφέρθηκε σε βρεφική ηλικία  η οικογένεια  του. Εργάστηκε σαν νοσοκόμος στο Ψυχιατρικό Ίδρυμα Αθαλάσσας.

Από το 1969 ζει μόνιμα στον Καναδά. Σπούδασε Κοινωνικές Υπηρεσίες  και εργάστηκε στο τμήμα Κοινωνικών Υπηρεσιών και Εργασίας του Τορόντο διευθυντής του κλάδου Ειδικών Υπηρεσιών. Από το 2005 μέχρι το 2010 ήταν επίσης υπεύθυνος για την διοργάνωση της Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων Με Αναπηρία εκ μέρους του Τορόντο  για την υποστήριξη, προώθηση και πλήρη εφαρμογή των δικαιωμάτων ατόμων με αναπηρία όπως υιοθετηθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη .

Υπήρξε ενεργό μέλος της Στέγης Κυπριακών Χρονικών και συνεργάστηκε με ποιήματα του στο λογοτεχνικό περιοδικό Κυπριακά Χρονικά.

Υπήρξε ένα από τα  κύρια ιδρυτικά μέλη  του λογοτεχνικού περιοδικού “Κρίκος” και  ιδρυτικό μέλος του Καλλιτεχνικού Λογοτεχνικού Ομίλου Νέον “ΚΛΟΝ” καθώς και συντάκτης της λογοτεχνικής στήλης στη εφημερίδα  «Τελευταία Ώρα».

Εξέδωσε 5 ποιητικές συλλογές στα Ελληνικά. Από το 2005 περίπου  και μετά άρχισε πια να ασχολείται πιο εκτεταμένα με την Καναδική λογοτεχνική παράδοση  και να γράφει κυριότερα  στα αγγλικά. Εξέδωσε 4 ποιητικές συλλογές στα Αγγλικά. Μετέφρασε από τα ελληνικά στα αγγλικά με εισαγωγικές παρατηρήσεις 6 ποιητικές συλλογές. Μετέφρασε από τα αγγλικά στα ελληνικά με εισαγωγικές παρατηρήσεις 3 ποιητικές συλλογές και επιμελήθηκε, εισήγαγε και δημοσίευσε 4 ανθολογίες με διάφορους Καναδούς ποιητές. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Πολιτιστικής Συνεργασίας. Το λογοτεχνικό περιοδικό IN-FOCUS PEN Κύπρου  αφιέρωσε το τεύχος του Μαρτίου 2017 στην ποίησή του.

Πιστεύει ότι η Κύπρος δεν μας δίνει το δικαίωμα της σιωπής

Άαρον,  πόσες φορές πρέπει να σου πω

να αμπαρώνεις τις ντουλάπες;

Πόσες φορές πρέπει να σου εξηγήσω

ότι τα τέρατα βγαίνουν μέσα από τις ντουλάπες;

Φαίνονται τόσο αθώα, καθαρά και περιποιημένα.

Κρεμάς τα ρούχα

και ξαφνικά το επόμενο πράγμα, τα τέρατα

καρφώνουν ένα αστέρι στα πουκάμισα και τα φορέματα

και καταλήγεις σε στρατόπεδο εξόντωσης

σαν φυλετικά ανεπιθύμητο στοιχείο

όχι ανθρώπινο λειτουργικό ον.

Καταλαβαίνεις τι σου λέω;

 

Και εσύ Μαρία, μην προσποιείσαι ότι πια δεν φοβάσαι.

Όταν εισέβαλαν στο νησί σφαγιάζοντας, πυροβολώντας,

βιάζοντας, λεηλατώντας έτρεξες και έτρεξες, έπεσες,

 σηκώθηκες και συνέχισες να τρέχεις όπως θυμήθηκες το 1915 και το 1922.

Λέω και στους δύο σας μια αλήθεια, τα χέρια που κατευθύνουν

τις αγριότητες είναι αθάνατα αναγεννιούνται από γενιά σε γενιά

όπως η ακρίδα καταβροχθίζει τις θερινές μας καλλιέργειες στη γη.