
Γεννημένη και μεγαλωμένη στο Κίτι (Λάρνακα), η Μαρία Κούβαρου είχε ανέκαθεν δύο μεγάλες αγάπες: τη μουσική και τη λογοτεχνία. Με τη μουσική ασχολήθηκε από πολύ νωρίς, μπαινοβγαίνοντας σε Ωδεία και Πανεπιστήμια σε Κύπρο, Ελλάδα και Αγγλία. Μετά και το πέρας των Διδακτορικών της σπουδών στη Μουσικολογία (με έμφαση στην Κοινωνιολογία της Popular Μουσικής), επέστρεψε στην Κύπρο όπου δραστηριοποιείται στους τομείς της μουσικής, της εκπαίδευσης και του κειμένου. Ταυτόχρονα παραμένει αφοσιωμένη στα ερευνητικά της ερωτήματα, που αυτή την περίοδο είναι περισσότερο από ποτέ στραμμένα στην κυπριακή πραγματικότητα.
Γράφει ακατάπαυστα από παιδί και το 2017 αποφάσισε να βγάλει τις σκέψεις και τα συναισθήματά της από το συρτάρι, όπου και ασφυκτιούσαν. Έκτοτε έχει κυκλοφορήσει τις δύο ποιητικές συλλογές Η Γέννηση της Σκύλας (2017) και Ταξίδια στασιμότητας (2018), και τη νουβέλα/λογοτεχνικό ψυχογράφημα Σκιαμαχία (2019), με τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Διηγήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορες ανθολογίες, ενώ ποιήματά της έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
Εργογραφία:
Σκιαμαχία (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2019)
Ταξίδια στασιμότητας (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2018)
Η Γέννηση της Σκύλας (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2017)
Συμμετοχές σε Ανθολογίες
«Η μόνη που άκουσε την άλλη πλευρά», Θρύλοι του Σύμπαντος VIII (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2019), σσ. 224-229.
«Ήθελα να είμαι η μόνη», Σκιές του Φεγγαριού (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2019), σσ. 90-107.
«Αντίστροφη Μέτρηση», Στο Ποτάμι του Χρόνου ΙΙΙ (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2019), σσ. 11-21.
«A+S=B.F.F.s», Στο Ποτάμι του Χρόνου ΙΙΙ (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2018), σσ. 22-32.
«Διακοπτόμενη επανεκκίνηση», Ερημότοποι (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2019), σσ. 76-91.
«Ημέρα Ελευθερίας», Στο Ποτάμι του Χρόνου ΙΙ (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2018), σσ. 107-111.
«Ήμουν απλά η Ανί», Στο Ποτάμι του Χρόνου ΙΙ (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2018), σσ. 112-126.
«Magnum opus», Στο Ποτάμι του Χρόνου ΙΙ (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2018), σσ. 127-132.
«Μοιραία συνάντηση», Μαγικοί Χοροί (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2017), σσ. 219-232.
«Μέθεξις», Στο Ποτάμι του Χρόνου (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2017), σσ.37-50.
«Τραγουδώντας στην ομίχλη», Στο Ποτάμι του Χρόνου (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2017), σσ. 51-64.
«Χωρίς βοήθεια», Στο Ποτάμι του Χρόνου (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2017), σσ. 65-67.
«Ατέλειωτη κόλαση», Κόκκινος Θάνατος: Ιστορίες Εμπνευσμένες από το Έργο του Ε. Α. Πόε (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2016), σσ. 24-27.
«Τρόμος εντός των τειχών», Κόκκινος Θάνατος: Ιστορίες Εμπνευσμένες από το Έργο του Ε. Α. Πόε (Αθήνα: Συμπαντικές Διαδρομές, 2016), σσ. 28-38.
Ακαδημαϊκές Δημοσιεύσεις
‘Live music networks in Larnaka, Cyprus: from musicians to audience and back (to the venue) again’, in Popular Music, 37/2, pp.193-211.
‘American Rock with a European Twist: The Institutionalization of Rock’n’Roll in France, West Germany, Greece, and Italy (20th Century)’ in Historia Critica, special issue “Listening to the Past: Music and Sound in the Historical and Social Framework” (2015), pp. 75-94.
‘Deconstructing the “Bodies”: Reading the Feminine Approach to the Sex Pistols’, in Popular Music and Society, 38/4 (2015), pp.450-465
Άλλα άρθρα
‘Όταν το underground σκάβει την επιφάνεια: Συζητώντας δύο κυπριακά ροκ φεστιβάλ’, Νέα Εποχή 338 (2018) 73-79.
Δείγματα Γραφής
[…] Μοναξιά και μοναχικότητα, μοναχικότητα και μοναξιά. Τόσο συχνά παραφρασμένες, τόσο συχνά παρεξηγημένες, τόσο συχνά συνυφασμένες, τόσο συχνά λανθασμένα αντιληπτές. Μπερδεμένοι δεσμοί. Μια διεστραμμένη αιμομιξία, όπου η μοναξιά και η μοναχικότητα παίζουν το αιώνιο παιχνίδι τους σαν μονοζυγωτικές δίδυμες που ξεγελούν η μία τους εραστές της άλλης. Κοιμούνται με όλους μας, αφήνοντάς μας να αναρωτιόμαστε ποια από τις αδελφές μας έχει ξελογιάσει αυτή τη φορά. Έχοντας εντρυφήσει στην αρχαία τέχνη της αποπλάνησης, μας αφήνουν όλους ευάλωτους μπροστά στη λαμπρότητά τους. Και έτσι, ακόμα και αν όλοι κυνηγάμε τη μοναχικότητα, κάποιες φορές ξυπνάμε με τη μοναξιά στο κρεβάτι μας. Και αυτή δεν είναι ποτέ συνεύρεση της μιας βραδιάς. […]
Aπόσπασμα από τη νουβέλα Σκιαμαχία (2019), σ.28.
Μικρή γραμμή που ορίζεται από δύο αριθμούς
Είναι ακριβείς οι άνθρωποι σε ανακριβείς προσθαφαιρέσεις
Μια ύπαρξη που ορίζεται από δύο αριθμούς
Πόση ζωή μπορεί σε μία παύλα να χωρέσει;
«Προσθαφαιρέσεις», Νέα Εποχή 344 (2020) 19.