Βιογραφικό
Ο Μιχάλης Χατζηπιερής γεννήθηκε στην Αθηένου το 1955. Αποφοίτησε από την Αμερικανική Ακαδημία το 1974.
Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές: Στην προκυμαία της σκέψης (1993), Σου φωνάζω Λευκωσία (1995), Μια πλεξούδα ήλιος (1999), Εκεί που τα όνειρα σιωπούν σαν αμαρτία (2009) και Τα χρυσά ψαράκια του Αουρελιάνο Μπουενδία (2018).
Έχει επίσης εκδώσει το βιβλίο με τίτλο Ποδόσφαιρο – Μια άλλη διάσταση (2007).
Δείγματα γραφής
ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ
Ξέρω καλά τα πουλιά
κι ο ουρανός είναι ο δρόμος τους.
Είδα τους κτίστες της ζωής
να βαδίζουν στο πλάι.
Ακριβώς υφάδι που κεντάει τη νύχτα,
δέντρο που πετρώνει
κι ο άνεμος που φυσά στα κυπαρίσσια
Κρεμιέται ο καιρός. Κρατημένη αναπνοή.
Άδηλος, άδηλος ο χρόνος
κι η πέτρα που στοιβάζει το χιόνι.
Μαζεμένη η βροχή στους ώμους.
Άδηλος, άδηλος ο καιρός
κι ο ουρανός είναι ο δρόμος τους.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΑΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΟ ΓΣΠ
Από το Πράξανδρος στο ΓΣΠ
σε ξεμονάχιασα μια μέρα
και σε ρώτησα
πώς βρέθηκαν εδώ
αν ξέρεις
η Ανόρθωση Αμμοχώστου
η ΠΑΕΕΚ Κερύνειας
ο Εθνικός Άσσιας
ο Διγενής Μόρφου
η ΑΕΚ Κυθρέας
η …………………
Κι εσύ έκρυψες με τα δυο σου
χέρια το πρόσωπο σαν από ενοχή
ή από ντροπή, Λευκωσία.
ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ
Με φόντο τα τείχη
σε προφίλ πάνω στο ποδήλατο
ένας άνθρωπος ταξιδεύει χρόνια τώρα.
Την ώρα που γέρνει ο ήλιος
Θα περάσει κάτω από το μιναρέ
μέσ’ απ’ τον ίσκιο της εκκλησίας
κι ύστερα θα χαθεί κάπου
στην Πράσινη Γραμμή.
Δεν ξέρω αν είναι Έλληνας ή
Τούρκος, Κύπριος, Νεοκύπριος,
Ελληνοκύπριος, ή Τουρκοκύπριος,
Ελληνοέλληνας ή Τουρκότουρκος,
Αρμένης ή Μαρωνίτης ή Λατίνος.
Στην αγκαλιά σου Λευκωσία
ένας άνθρωπος γυρίζει σπίτι του
απ’ το καθημερινό μεροκάματο
ΠΟΙΟΙ ΤΡΕΛΟΙ ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ
Ποιοι σφυρίζουν στους δρόμους ετούτης της μέρας
Ποιοι κρατούν γιασεμιά αγκαλιά
Ποιοι λιγδιάζουν τον ήλιο και κρύβουν το φως του
Ποιοι τα όνειρα ζούνε ξανά
Ποιοι τρελοί πολεμούν Δον Κιχώτες
Το κοντάρι κι ο Πάμπλο – το καλό το μουλάρι μπροστά
Ποιοι κυκλώνουν τα δυο τα φεγγάρια
Ποιο Θεό γκρεμίζουν στα κρυφά
Ω ημέρα που φεύγεις και πας
σε χρυσούς γαλαξίες πετάς
Ποιος εσένα τη ζωή κουμαντάρει
Ποιος την τύχη σου εσένα κρατά
Χίλιοι, μύριοι και πυρροί δαιμόνοι,
Καρυωτάκη, απ’ το παράθυρο να ιδείς
Δεν τελειώνουν αυτοί οι παιάνες
Μουσικές συνοδεύουν παιδιά στους Καιάδες.
ΑΛΛΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
Ως ένας στίχος ωραίος
ως ένας μύθος παλαιός
στο περιρρέον ωραίον
και στης ψυχής τον αρμόν
φεύγει το βέλος μοιραίον
σε ανέμους άγριων ωκεανών.
Μην το κοντάρι σε σκιάσει
μην το κορμί ανατριχιάσει.
Η ωραία η πόλις εδόθη
πλάνη στην πλάνη επροδόθη
άλλη Αλεξάνδρεια σε καρτερά.
