Γεννήθηκα στην Κύπρο. Σπούδασα σε Κύπρο και Ελλάδα τουριστικές και γραμματειακές σπουδές. Εργάζομαι στο Υφυπουργείο Τουρισμού.
Είμαι μέλος στην Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου, στο Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου, και στον Όμιλο Λογοτεχνίας και Κριτικής.
Το μεγαλύτερο μου πνευματικό δέλεαρ είναι η γραφή. Θεωρώ μεγάλη μαεστρία τη λογοτεχνία γιατί είναι ικανή να ενσταλάξει στον αναγνώστη συναισθήματα επιτυγχάνοντας απήχηση και ταύτιση.
Το να επιδίδομαι στην πνευματική ενασχόληση διά της μελέτης στο γραπτό λόγο, εντείνει την ευφορία μου. Τα έργα μου εξελίσσονται και αποκτούν πνοή.
Εργογραφία:
Το πρώτο μου βιβλίο είναι η ποιητική συλλογή «Εσύ ο Αφρός, Εγώ η Ακτή…» Περιέχει 24 ποιήματα ανυπότακτα σε στιχουργικές νόρμες και 16 ποιήματα διανθισμένα με συνήχηση. Ερωτισμός και μυστηριακή ατμόσφαιρα είναι διάχυτα και διαποτίζουν το έργο με λυρισμό.
Το δεύτερο μου βιβλίο «Για μια αγκαλιά γίνονται όλα», περιέχει 14 διηγήματα. 14 διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων που καταπονήθηκαν. Στερήθηκαν τη στοργή και ταλαιπωρήθηκαν στις αναζητήσεις τους επειδή ήταν διαφορετικοί.
Η αγκαλιά επουλώνει τραύματα, θεραπεύει.
Για μια αγκαλιά γίνονται όλα.
Δείγμα δουλειάς μου, από το βιβλίο μου «Για μια αγκαλιά γίνονται όλα»
Τα σκαλιά να μην ανεβείς. Θα σε πονέσει η κουραστική ανάβαση. Η ζάλη του ύψους θα σε στροβιλίσει.
Έτσι απότομα και μεγάλα που είναι τα σκαλοπάτια, σαν να ανεβαίνεις τη Τσιτσενίτσα* στο Μεξικό.
Αντέχεις;
Πόσα να αντέξεις!
Κάποια στιγμή, κι ενώ οι σφυγμοί σου σφυροκοπούν από την πίεση της αδρεναλίνης, σκύβεις και κρατάς σφιχτά τα σκαλοπάτια. Τώρα με όλο σου το σώμα συνεχίζεις να ανεβαίνεις. Τόσο αργά μάλιστα, που τα πουλιά δεν σκιάζονται πλέον από την παρουσία σου. Απορούν. Κάθονται λίγο πιο πάνω, ο αέρας τους τινάζει το φτέρωμα στο λαιμό, κι αγέλαστα παρατηρούν τις βασανιστικά αργές κινήσεις σου.
Μα εσύ δεν παύεις. Τι σε παρακινεί μόνο εσύ ξέρεις.
Το σούρουπο φανερώνεται πρώτα σ’ εσένα. Κάτι ξέρει. Δεν έχει πιο πάνω. Μοναξιά. Έτσι κι αλλιώς η κορυφή έχει μια γλύκα μοναδικά μοναχική. Αυτό το ξέρουν καλά όσοι την έχουν κατακτήσει.
Εσύ τη γεύτηκες κιόλας γιατί εκεί στο ζενίθ μεταμορφώνεσαι σε πυροτέχνημα που εκρήγνυται και κάνει τέτοιο κρότο που ξεπετάγονται ένα ένα τα απόκρυφα μυστήρια. Και είναι τόσο φαντασμαγορικά που γέρνουμε πίσω από την τόση μαγεία που επιδρά πάνω μας.
Ω! Κάποιοι ποθούν τόσο τα αλλιώτικα ανώτερα, που αψηφούν και τις πυρακτωμένες σκάλες.
*Τσιτσενίτσα: Πυραμίδα των Μάγια στο Μεξικό
Αέναη Lucia
