Βιογραφικό
Είμαι μητέρα δίδυμων κοριτσιών και ενός αγοριού.
Ο θάνατος του βαφτιστικού μου ήταν η αφορμή
και η αιτία για να ξυπνήσει μέσα μου η δημιουργικότητα.
Τα παιδιά μου, ο σύζυγός μου, το περιβάλλον στο οποίο ζω,
ο πόνος της απώλειας, που βίωσα, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης
για την πρώτη μου ποιητική συλλογή.
Επιθυμία μου είναι η ποίηση μέσα από της λέξεις και τους στίχους
να γίνει φωτοδότης.
Να γίνει η Άνοιξη στη ζωή την πικροποτισμένη.
Στο σκοτεινό τροχό του γίγνεσθαι να γίνει τροχοπέδη.
Μέσα στης νυχτιάς τα βάθη τα αρώματα να πάρει.
Να χαράζει στο άπειρο το σκοτεινό φεγγάρι.
Να γίνει ο πόθος προσμονή και η προσμονή ελπίδα.
Να χύνεται στη θάλασσα σαν το καράβι η ανάμνηση.
Να γίνεται η ζωή θυσία
για σένανε γλυκιά του κόσμου Αθανασία.
Στην άβυσσο να σκάει το χαμόγελο
ν’ ανθίζουν τα μπουμπούκια.
Να ξανακτίζουν τη φωλιά τα αποδημητικά πουλιά.
Και μες τη θάλασσα ξανά να σμίξει το φεγγάρι
να δει η ψυχή τ’ απόκρυφα και τ’ ουρανού τα κάλλη.
Εργογραφία
Ποίηση
ADMIRAL IZA (εικονογραφημένο)
Δείγματα Γραφής
Γράφε παιδί μου
κάθε πρωί και κάθε βράδυ
είναι το φως μες το σκοτάδι.
Της ευγνωμοσύνης η χρεία
να μας ανοίγει την καρδιά.
Της το χρωστάμε της ζωής
το φιλί της λησμονιάς.
Για να ξυπνήσει μέσα μας
το φλεγόμενο σπαθί της λήθης.
Να καίγεται
πριν το καντήλι της ζωής να σβήσει.
Αχ! έρωτα, έρωτα πολυσυζητημένε.
Τι να ’σαι άραγε, καημέ, φωτιά κι αστροπελέκι;
Να ’σαι της μέλισσας κεντρί και να μαζεύεις γύρη;
Να ’σαι το τζάκι στη γωνιά ν’ ανάβεις το χειμώνα;
Της Παναγιάς παρηγοριά να προσκυνάς τη Χάρη
του πάθους και της ηδονής να σβήνεις το καντήλι;
Να ’σαι ένα κορμί γυμνό μέσα σε στρώμα αδειανό
Να ’σαι το τριαντάφυλλο στον κήπο της καρδιάς μου;
Να ’σαι το χάδι που ζητώ μες της νυχτιάς το δάκρυ.
Να ’σαι το φεγγαρόφωτο μέσα στα δυο του μάτια;
Αχ! έρωτα, έρωτα μορφή μαλαματένια
έλα ντυμένος αητός ψηλά να με πετάξεις.
Να κατοικώ με τους θεούς για να σε ερμηνεύω
σαν της Πυθίας τον χρησμό μες το μαντείο τον Δελφών
Nα σε επαληθεύω!
Καημένε άνθρωπε
πού τρέχει ο λογισμός σου;
Ψάχνεις μέσα στο τίποτα
να βρεις το φάρμακό σου;
Σε κυνηγάει ολημερίς
της μοίρας σου η πλάνη
και σου φωνάζει δυνατά
Ξύπνα!
να σε προλάβει
από του πόθου τις σκιές
και από τις προσδοκίες
σου γνέφει και σε προσκαλεί
στου Ήλιου τις ακτίνες!
