Ο Παύλος Ανδρέου γεννήθηκε το 2000 στη Λάρνακα. Σπούδασε νομική. Το Παγωτό δακρυγόνο (Θράκα, 2022) είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.
Ο παππούς ένδακρυς σχολίαζε εμφατικά
το γέμισμα του ήλιου
ναρκωμένος σε μια ενδοφλέβια θάλασσα.
Να μου μιλά, να της μιλά.
Ο εκσφενδονισμός των διηγήσεών του
επέστρεφε απ’ τον ουρανό πίσω σ’ αυτόν.
Παππού είμαι η επαλήθευσή σου.
Κι αν τώρα στένεψε η μνήμη
εγώ θυμάμαι την Aμμόχωστο.
Το χρώμα που οικειοποιήθηκε το μισοφέγγαρο.
Α μπε μπα μπλομ
κι εσύ έδειχνες εμένα.
Να κλείνω μάτια
να μετρώ κρυμμένα χρόνια.
Έφυγες και μ’ άφησες
να τα φυλάω.
Φτου και βγαίνω
από μια κούνια πέρασες.
Κοντανασαίνοντας
τρίζουν τα βήματά σου.
Πού κρύφτηκες και δεν σε βρίσκω;
Η τσουλήθρα που σκαρφάλωνες
ξαπόσταινε σ’ οροσειρές.
Να μη χαθεί ξανά κανείς
είπα στον εαυτό μου.
Φτου ξελευθερία
και τα φυλάω απ’ την αρχή.
Α μπε μπα μπλομ
κι εσύ πυξίδα
να δείχνεις πάντα εμένα.
Αφουγκράζομαι
μια υπόκωφη βοή
που μεταφέρει
ο βρυχηθμός του κύματος
κερματισμένο δάκρυ
που κατακαίει τη γη μου.
Η μνήμη
ταξιδεύει στο κενό
της Ιστορίας η πηγή
στάζει φαρμάκι
η θάλασσα
κολύμπι αδυσώπητο
στις τρικυμίες της ψυχής
που καταρρέει.
Ληθαργικός ο όχλος
περιφέρεται
ανάμεσα στα χθεσινά ερείπια
σ’ ένα ταξίδι αμείλικτο
όπου του χρόνου ήλοι
ήλιους καρφώνουν
καθώς καρφώνονται βαθιά
στα σκοτεινά σοκάκια
της συνείδησης.
